Vorige week had ik het er over dat de standaard dbml-bestanden die je kunt maken in Visual Studio 2008 niet goed genoeg zijn, aangezien je die lastig in een n-tier situatie kunt gebruiken.

Hier moet ik weer op terug komen.

Ik ben nu iets meer ervaren in het hele L2SQL gebeuren en zie nu dat ik niet gelijk had. Je kunt een dbml-bestand prima gebruiken in een n-tier situatie.

Je kunt dus gewoon via de user-interface je spullen blijven bewerken, zonder gebruik te maken van SQLMetal.

Dit is uiteraard goed nieuws, afgezien van het feit dat ik nu al een week zit te prutsen met SQLMetal.

Ok, hierdoor heb ik wel wat ervaring opgedaan hoe L2SQL werkt en dergelijke.

Het is dus niet volledig verloren tijd en ik ben blij dat ik er nu met m’n thuis-project achter kom in plaats van op het werk.

Nou ja, nu ga ik dan maar weer m’n dbml-bestand aanmaken en de rest weggooien.

Eigenlijk kan alles gelijk blijven aan wat ik nu heb. Waarschijnlijk moet er her en der wat aan worden gepast, maar dat zal niet enorm erg zijn.

Dus wanneer je gebruik gaat maken van L2SQL, maak dan gewoon een dbml-bestand aan en ga niet eigenwijs je eigen spullen aanmaken.